آمـد مـحـرّم نـبـض عـالـم ایـسـتـاده            از حـرکـتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور«فابک للحسین» یم            بـر آفــتـاب دیــده شـبــنـم ایـسـتـاده

وقـتی که پا در این حسیـنـیّه نهـادم            بـر تو سـلام از دور دادم ایـسـتـاده

جاروکش فرش عزایت جبرئیل است            فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده

دم: یا حسین و بازدم: جانم حسین است            نـامـت مـیـان نـوحـه و دم ایـستـاده

پیش خدا روز قیامت سـربلند است            هر کس که پـای تو مصمّـم ایستاده

بایـد یـزیدی های این امّـت بـدانند!            که شـیـعـه در خـط مـقـدّم ایـستـاده

وَالله که از هرعذابی در امان است            سیـنـه زنی که زیـر پرچـم ایـستاده

از بس أنا العطشان تو خورده به گوشش            از جوشش خود چاه زمـزم ایستاده

ده روز دیگر خواهری در بین گودال            پـهـلـوی جــسـم نـامـنـظـّم ایـستـاده